2 سال قبل بود که خبر سوختن دانش آموزان زاهدانی در آتش بی توجهی و بی مسئولیتی مدیران مربوطه خاطرها را آزرد، فرشته هایی که در روزهای کودکی آسمانی شدند و داغشان تا ابد بر دل خانواده هایشان باقی ماند.
 
کودکانی که نه آشنایی با حریق داشتند و نه تجربه گریز، اما به یکباره آتش شعله کشید و با صحنه ای وحشتناک توام با داد و فریاد مواجه شدند، دختر بچه های نازنینی که از شدت شوکه شدن نمی دانستند باید در چنین مواقعی چه عکس العملی از خود نشان دهند.
 
آن هم با بروز حادثه ای که شاید تا به حال درباره آن نشنیده و راه های مقابله با آن را نیاموخته بودند، اما قربانی اهمال کاری مسئولانی شدند که گویا جان این نوگلان برایشان در اولویت نبود، چراکه اگر این گونه بود به طور قطع فضایی استاندارد را برای تحصیل آن ها فراهم می کردند.
 

سفیر شرق