بیگاری از فرط بیکاری

به گزارش ندای هیرمند؛ امروز به اینکه کسی از هشت صبح تا 9 شب کار کند اشتغال گفته می‌شود در صورتی این اشتغال نیست مرگ است، اشتغال را با حمالی اشتباه گرفته‌ایم در حالی که گفته می شود در کشورهای توسعه یافته، شرط ارتقا و پیشرفت و نیل به مدیریت و وزارت در هر مجموعه ای، سپری کردن تدریجی و گام به گامِ خدمت افراد در بستر و ریل سازمانی، اداری و طی طریق پلکانی از جزء به کل و کسب آموزش و تجربه متناسب و حصولِ آمادگی و کفایتِ لازم برای تحقق اهداف و مأموریت های سازمان متبوع می باشد.
 جهش و پرشِ برق آسا و میان بُر زدنِ مراحل و منازل سازمانی نشاید و نباید  اما در اینجا سیر تکاملی نیروی کار با سرعت آن هم موروثی و ژنیتیکی عمل میکند و پله های ترقی را دوتا دوتا و پرشی انجام می دهند.
ظاهرا در سر زمین ما، بین کفایت وزارت و مدیریت با حصول آموزش و تجربه عملیِ مرتبط با آن، ربط معنادار و وثیقی وجود ندارد  و گویا این صلاحیت ها، بیش از علم و تجربه، بر خصایل ذاتی و ژنتیک افراد مبتنی است و برخی صرفا برای مدیریت و ریاست و جلوس در پشت میز زاده شده اند.
 
و اما اندر حکایت کارتهای مرزی و قولهای مساعد
 
اینکه پست بانک ها تنها با دریافت دو هزار تومان کارت های مرزی را تمدید می کنند در این بین به بهانه رایگان بودن تمدید کارتها از طریق شرکت مرزنشینان جمع عظیمی از خانواده های سیستانی کارتهای الکترونیکی خود را اهدا کردند.
اکنون پس از گذشت یک سال و چند ماه از تحویل کارتهای مرزی هنوز شرکت مرزنشینان هیرمند کارت ها را به دست خانواده های سیستانی نرسانده است، در صورتی که شنیده می شود در یکی از شعبات این شرکت با کارت های مرزی خانواده های سیستانی تجارت می شود.
اینکه امروز در بازار کار فارغ التحصیلان و دانشجویان زیادی به دنبال ورود به بازار کار هستند، دستگاههای مسئول نیز موظف به برنامه ریزی برای پاسخگویی به این نیازها خواهند بودمقدم بر این کوشش و تلاش ها وظیفه آگاهان کارگری است تا با دوری جستن از اختلافات ناشی از اعمال سلایق و نظرات شخصی و گروهی، به رغم داشتن اختلاف نظر ها راه تفاهم را برای بستر سازی تلاش ها و کوشش هایی که کارگران را از روزمرگی به خود آگاهی سوق می دهد؛ فراهم کنند و با همگرایی در یاری رسانی به سازمان یابی کارگران حول مهمترین مطالبات شان بی دریغ باشند .
عرصه قوانین حمایتی از کارگران و زحمتکشان هر روز با نقض مقررات کار از راه های گوناگون تنگ تر از گذشته میشود، این وضعیت بیانگر این واقعیت هم هست که کارگران در ایران از تشتت و پراکندگی در رنجند،گروه هایی از کارگران هنوز متاثر از سازمان های کارگری وابسته اند.
کم نیستند جوانان فارغ تحصیل جویای کار که در اکثر مکان ها تنها به دلیل بیکاری به بیگاری کشیده می شوند و زیر دست کارمندان نالایق مشغول حمالی می باشند. چاره اندیشی در این خصوص نیرو کار جای بسی دور اندیشی دارز مدت دارد چرا که در اینجا یا باید از اقوام نزدیک یا چاکر به دست و تملق گوی باشی تا بتوانی رزق خود را به زور بگیری، مدیری که در جمع کارکنانش می گوید:شما سیاست ندارید که بتوانید از نیروهای کار ارزان ،جوانا رو به خدمت بگیرید و خودتان بنشینید و بگذارید که کار را نیروی ارزان  انجام دهند و پس از دوماه با 100 تومان سرو ته قضیه را جمع کنید و نیروی جدید رو به کار گیرید.
یادداشت: طهورا سیستانی