رنج خدمت در مناطق دشوارگذر؛ محیط‌بانی که برای ریختن خون حیوانات گریه می‌کند

به گزارش ندای هیرمند به نقل از خبرگزاری تسنیم از شیراز، برای او همه چیز از یک آگهی در روزنامه شروع شد، زمانی که اداره حفاظت محیط زیست استان فارس برای جذب نیرو از علاقه‌مندان دعوت به همکاری کرد.
 رنج خدمت در مناطق دشوارگذر را تاب می‌آورد تا در برابر تفریح شکارچیان سینه سپر کند. بارها پیش آمده که پس از دیدن حیوان شکار شده گریه کند، جانش را کف دستش بگیرد و پرندگان کمیاب را در خشکسالی سیراب کند و برای آنها دانه بریزد. بارها پیش آمده که برای همکارانش پیراهن مشکی بپوشد، همکارانی که در دوربین تفنگ شکارچیان بی‌رحم رصد شده‌اند و تمام.
علی آرندی 17 سالی می‌شود که شغل محیط‌بانی را انتخاب کرده است. این محیط بان 40 ساله درباره فعالیتش در این عرصه گفت: پس از اتمام دوران سربازی با مدرک کاردانی از طریق آگهی جذب نیروی محیط بان در روزنامه فعالیت خود را در اداره کل حفاظت محیط زیست فارس پس از آزمون در منطقه شکار ممنوع "کوه درا"  آغاز کردم.
وی که در منطقه 4گانه تحت حفاظت محیط زیست فارس فعالیت کرده است ادامه داد: محیط‌بانی شغل بسیار سختی است و دوام آوردن در این حرفه مشقت فراوانی دارد. از ساعت 4 صبح بیدار می‌شوم و ابزار مورد نیاز اما کم حجم خود را برای حمل در ارتفاعات برمی دارم و آماده کار می‌شوم.
آرندی افزود: قبل از طلوع آفتاب با پیمودن 1700 تا 1800 متر ارتفاع، خود را به بالای کوه می‌رسانم تا از تخریب مراتع و جنگل‌ها همچنین تلف شدن حیوانات جلوگیری کنم.
این مسئول به اهمیت این شغل و لذت حفاظت از حیات‌وحش اشاره گفت: محیط‌بان عاشق طبیعت و حیات وحش است و این انگیزه و علاقه سبب می‌شود سختی‌های کار به نظر نیاید. اسلحه کلاشینکفی که با خود حمل می‌کنیم 6 کیلوگرم وزن دارد و باید برای 4 روز تمام وسایل مورد نیاز شامل ابزار محیط بانی و خوراک را در یک کوله پشتی بگذاریم و در مناطق خطرناک بیتوته کنیم.
آرندی که یک بار مورد اصابت گلوله شکارچیان نیز قرار گرفته است، ادامه داد: شکارچیان را دوستان نادان خود می‌دانیم. یکی از این دوستان نادان به من شلیک کرد که خوشبختانه گلوله به سنگی برخورد و آن را نصف کرد، البته نزدیک بود همان سنگ جانم را بگیرد ولی این اتفاق نیفتاد تا همچنان در این حرفه بمانم. در نخستین برخورد با شکارچیان شیوه نصیحت را در پیش می‌گیریم اما اگر کارساز نبود مجبور به اقدام قانونی می‌شویم، گاهی برای دستگیر کردن یک شکارچی پنج سال معطل شده‌ایم.
این محیط‌بان درباره حس و حالش در زمان دستگیری یک شکارچی متخلف گفت: وقتی او را دستگیر می‌کنیم حال خوبی داریم و احساس می‌کنیم جان چند حیوان را نجات داده‌ایم. گاهی اوقات حتی پیش آمده که جان شکارچی را هم نجات دهیم، زمانی که از ارتفاع پرت شده‌اند و کسی نبوده به فریادشان برسد.
آرندی میزان محکومیت را برای متخلفان موثر می‌داند و ادامه داد: محکومیتی که از سوی قوه قضائیه تعیین می‌شود در جلوگیری از جرم بسیار موثر است و بسیار اتفاق افتاده که شکارچی متنبه شده، به محیط بانی علاقه نشان داده است. گاهی قاضی برای او فعالیت در حرفه محیط بانی را در نظر می‌گیرد که با این اتفاق او نسبت به اهمیت نگهداری از محیط زیست مطلع می‌شود.
وی در پاسخ به این سؤال که "آیا حیوان درنده‌خویی به شما حمله کرده است؟" گفت: حیوانات خلق و خوی عجیب و غریبی دارند و انگار متوجه می‌شوند که ما حامیانشان هستیم. یک بار در فاصله 2 متری با پلنگ ایرانی روبه‌رو شدم، به صورتم خیره شد، مکث کرد و راهش را به سمت دیگری کج کرد.
خانواده آرندی هم به محیط زیست علاقه بی‌حد و اندازه ای دارند و از دوستداران پر و پا قرص طبیعت به شمار می‌روند. او در این‌باره گفت: آنها مثل همکارانم هستند و در این مورد عقاید مشترکی داریم البته این مهم باید از دوران کودکی به افراد آموخته شود تا با این ذهنیت رشد کنند.
آرندی حفاظت از محیط زیست را به مرزبانی تشبیه می‌کند و گفت: پس از دیدن خون حیوانی که توسط یک شکارچی ریخته شده است اوقاتم تلخ می‌شود و بی اختیار گریه‌ام می‌گیرد. حاضرم برای حفاظت از میراث طبیعی جانم را هم از دست بدهم. او به آتش سوزی در استهبان اشاره می‌کند و می‌گوید: لاک پشتی در آتش‌سوزی صدمه دیده بود و من همه ذخیره آب روزانه‌ام را روی آن ریختم تا زنده بماند.
برف و طوفان و سیل در حرفه آرندی تاثیری ندارد و تنها زحمتش را بیشتر می‌کند. یک محیط بان 18 ساعت به صورت پیوسته کار می‌کند و فقط مجاز است 12 ساعت استراحت کند و در کنار خانواده باشد.
انتهای پیام/